DE QUIDDJE FROGT: All wedder Platt?
Min gode Fründ, nu segg mi dat:
Wo kannst bi disse Tieden hüüt
noch plattdütsch snacken mit de Lüd’?
Büst du denn nich en Grotstadtplant,
mit Goethe, Schiller got bekannt,
hest Beuker lest in fremde Sproken
un hest ok Spoß an all de Soken,
de uns de nige Tiet hett bröcht!
Mit een Wurt: Du steihst recht un slecht
mit beide Been fast op de Eer.
Nu segg mi bloß, wo nimmst dat her,
mit Plattdütsch ut de Reeg to gohn?
‚keen kann di hüüt denn noch verstohn!
ICK ANTER EM: Fründ, schom di wat!
Wat weetst du vun uns leev olt Platt!
Dat kannst nich snacken noh de Mod’
un afdoon as en olen Hoot!
Dat sitt in uns vun Öllernsiet
un lücht all op uns’ Kinnertiet.
Un ward wi öller Johr um Johr,
ward uns dat so bi lütten klor,
dat disse nedderdütsche Ort,
de ok uns’ Hamborg trulich wohrt,
uns formt un bögt to’n starken Ast,
de op den olen „Eekboom“ passt,
an den Fritz Reuter – as wi weet!
uns tru un wohr to gläuben heet!
Jawoll – de Welt schafft grote Soken,
doch bringt s’ok Angst in Hart un Knoken!
Dor is uns Nedderdütsch en Kraft,
de Roh uns gifft un Freeden schafft
un to de all de Minschen stoht,
de nedderdütsch bit an den Dod.
De Oogen klor, de Harten warm,
so droppst du jem bi riek un arm.
Dorüm, leev Quiddje, mark di dat:
Un steihst du Kopp wi snackt uns’ Platt!